Farkındalık, şimdi anın farkında olmaktır. Sadece meditasyon sırasında değil, hayatın her anında anda kalmaya çalışmak farkındalıktır. Hayatın her anında yapılabilecek, insanın hayatı dolu dolu yaşamasını sağlayan bir çalışmadır.Zihin ve bedeni uyum içerisine getirerek şimdiyi pas geçmemek, geçmişte takılmadan, gelecekten endişe duymadan, nefes alıp verdiğinin bilincinde olmaktır. Televizyona, telefona, gazeteye bakarak yemek yemek değil, yediğimiz yemeğin içindekilere, kokusuna, dokusuna odaklanarak, o yemeğin soframıza kadar gelmesini sağlayan yağmur, güneş, su, çiftçiler, taşımacılar ve market çalışanlarını düşünerek yemek yemek bir farkındalıktır. Farkındalığımız olmadan yediğimiz yemek tat vermez, doyurmaz, tatmin etmez. Hal böyle oluncada durmaksızın ve doymadan yemek yeriz.
Bulaşıkları yıkarken patronu, kayınvalideyi, ay sonunu, işi, faturaları, eski sevgilileri düşünmeden sadece yıkadığınız bulaşıkları düşünerek ve onlara dokunarak bulaşık yıkamak da bir farkındalık meditasyonudur.
Thich Nhat Hanh, günümüz şehir insanlarını yaşayan ölülere benzetir; geçmişine boğulmuş, geleceğinden endişeli, kendi kızgınlıkları ve kırgınlıkları tarafından esir alınmış, hayatın farkında olmadan, yaşadığı anın tadını çıkarmayan varlıklar. Huzur dışında olan, bulunabilecek, alınabilecek, sahiplenilebilecek bir şey değildir. Her adımımızda farkındalık içinde yaşayarak, yavaşlayarak ve her adımın ve her nefesin tadına vararak, içimizde zaten var olan huzura ulaşabiliriz. Eğer vücudunuzun içinde rahat ve huzurlu değilseniz, hiçbir yerde rahat ve huzurlu olamazsınız. Bazen mutsuzluğumuzu işimize, giremediğimiz okula, alamadığımız eve bağlarız. Halbuki onlar sadece dış şartlardır, mutsuzluk ve tatminsizlik içimizdedir. O nedenle iş değiştirmek, eş değiştirmek, araba değiştirmek bize aradığımız mutluluğu getirmez. Tatile çıkmak için yanıp tutuşuruz, halbuki anda kalındığında arkadaşınızla yapacağınız 15 dakikalık yürüyüş bile tatildir. Yürürken, arabada, ofiste, bulaşık yıkarken, çocuğu okula bırakırken her an farkındalık içinde olabiliriz. Tek yapmamız gereken nefesimize odaklanmaktır. Nefes alıyorum, nefes veriyorum. Sonra da yaptığımız işe dikkatimizi vermek, bulaşık yıkıyorum, yazı yazıyorum, facebook’a bakıyorum, yemek yiyorum, yürüyorum, yoga yapıyorum… demekle farkındalık oluşur. Bir yere varmak için değil, sadece yürümek için değil, yürüyüşten zevk alarak yürümek. Her adımınızın, adımlarınız sesi, yapraklar, taş veya yolda çıkardığı sesler, etrafınızdaki sesleri dinleyerek, nefes alış verişinize odaklanarak yürümek…
Dr.Banu Taşçı’nın kaleminden.