Karadeniz Bölgesi
Karadeniz kıyılarında yapılan balıkçılık her zaman yörenin ana geçim kaynağı olmuştur. Karadenizin yanı sıra bu denize dökülen ırmaklarda da bol miktarda bulunması nedeniyle balık, bölge ihracatında da ilk sıralarda yer almıştır. Antikçağ’da bugün de olduğu gibi baharın gelmesi ile birlikte bazı balıklar yumurtlamak üzere Akdeniz’den Karadeniz’e göç ederlerdi ve sonbaharla birlikte havalar soğuyana kadar burayı terk etmezlerdi.
Bu durum antik çağlarda şu şekilde açıklanmaktadır:
“Bahar geldiğinde balıklar yumurta ile dolarlar, bunlardan bazıları yumurtlamak için bulundukları yerde kalırken, bazıları da bir araya gelerek Karadeniz’e uzanan yolu takip ederler. Karadeniz’e ulaşan bu balıklar burada yumurtlarlar. Çünkü Karadeniz denizlerin en tatlısıdır, pek çok ırmağın bereketli suları buraya boşalır; yumuşak ve kumluk koyları vardır; bu koylar yiyecek açısından zengindir, dalgasız kıyılar, mağaralar, kumlu yarıklar ve gölgeli burunlar bulunur ve bunların tümü balıkların en sevdiği şeylerdir. Küçük balıkları avlayan ıstakoz, yengeç gibi deniz canlıları da yoktur.Yunuslar vardır fakat tehlike oluşturacak sayıda değillerdir. Antik çağda Karadeniz’deki balıkların şaşılacak derecede bir hızla büyümelerinin sebebini çok sayıdaki nehrin taze sularını Karadeniz’e boşaltmasına bağlamaktadır.”
Herodotos, Karadeniz’e dökülen ırmaklardan bahsederken mersin balıklarına da değinir:
“Dördüncü ırmak Borysthenes’tir (Dinyeper Irmağı) bütün bu ırmakların İstros’tan (Tuna Nehri) sonra en büyüğüdür ve, yalnız Skyth ırmaklarının değil, Mısır’daki Nil dışında başka bütün ırmakların hepsinin en verimlisidir.Nil’le başka hiçbir ırmak ölçüşemez. Nil’i saymazsak Borysthenes kadar yararlı bir tane daha yoktur. Sürüler için en güzel otlakları, en semiz çayırları sağlar, sularında tadına doyulmaz eşsiz balıklar kaynaşır. Mersin balığı denilen ve havyar çıkarılan kocaman balıklar bol miktarda tutulur.”
Karadeniz tarih boyunca hep çok verimli ve bonkör olmuştur.