Boğaziçi kıpır kıpır,şırıltılı bir deniz,gökte pırıl pırıl mehtap ve şıpır şıpır lüfer…İstanbul romantizmi içerisinde hiç şüphesiz mehtabın ayrı bir yeri vardır.Mehtap Boğaziçi’nde daha çok Rumeli yakasına has olan bir ayrıcalıktır.Çünkü ayın denize aksettiği ve ışığın gözünüze yansıdığı o anı ancak Rumeli yakasından görebilirsiniz.Kameri ayların on dördüncü gecesi Eminönü’nden baktığınızda Çamlıca Tepesinden,Tarabya’dan baktığınızda Yuşa Tepesi’nden ay bütün haşmetiyle belirir.O anı gördüklerinde aşıklar sevgililerine ‘’ay parçası’’ şeklinde seslenirler.Mehtap ile lüfer avcılığının ayrılmaz bir birlikteliği mevcuttur.Esas itibariyle lüfer avı,mehtaplı gecelerde yapılır.Ayın bulunmadığı yahut bulutlu havalarda görülmediği zamanlarda lüfercilik yapılmıyordu.Oysa ki lüferin bol olduğu gecelerde İstanbullular arabaları ile Boğaz’a gelirler ve lüfer alayını seyrederlerdi.
